“Hé, die speelt bij de FC Twente vrouwen” hoor ik op de achterbank terwijl we het Zweedse Växjö in rijden. En ja hoor, er staan er inderdaad Nederlandse voetbalvrouwen op vaandels langs de weg.
Ik wist wel dat het EK vrouwenvoetbal plaatsvond tijdens onze vakantie in Zweden, maar had het verder niet gevolgd. Uit borden langs de weg bleek nu dat Nederland die avond tegen IJsland zou spelen.
Kaartjes kopen in de fanzone
Eigenlijk waren we alleen in Växjö om wat spullen voor mijn persreis op te halen bij de Zweedse variant van de VVV: het turistbyrå. Toen ik daar was, vroeg ik of er nog kaarten voor de wedstrijd waren. Wat bleek: bij de fanzone aan de overkant konden we voor vijf euro kaartjes kopen voor de wedstrijd van die avond. Zo’n kans lieten we niet schieten. We gooiden onze plannen om. Onze Zweedse camping lag te ver weg om twee keer heen en weer te rijden, dus besloten we de hele dag in Växjö te blijven. Gelukkig konden we onze auto al die tijd heel voordelig op onze parkeerplek vlak bij het centrum laten staan.
Zoeken naar oranje
Op het turistbyrå hadden we de tip gekregen om te gaan picknicken in een park aan het water. Daar was, zoals op zoveel plekken in Zweden, volop gelegenheid voor de kinderen om te spelen. We liepen erheen via de winkelstraten en zochten intussen naarstig naar iets oranjes. Tussen de vele IJslanders in de stad hadden we al een paar oranjesupporters gespot en we wilden best laten zien dat we daarbij hoorden. Helaas konden we geen oranje shirts of sjaals vinden, maar we konden wel de Nederlandse vlag op onze wangen laten zetten in de fanzone.
Op naar het stadion
Langs de 12e-eeuwse kathedraal van Växjö met zijn twee opvallende, spitse torens, liepen we verder naar het park. Na een tijdje picknicken en spelen namen we nog een kijkje in het vlakbij gelegen Smålands museum en Sveriges glasmuseum. Tussen Växjö en Nybro ligt Glasriket, een gebied met glasfabrieken waarvan het glaswerk wereldberoemd is. Växjö wordt daarom ook wel ‘De poort tot het koninkrijk der kristal’ genoemd. Het was de moeite waard om enkele kunststukjes te bekijken. Maar het was wel een beetje een bliksembezoek, want het was alweer tijd om terug te gaan naar de fanzone. Tijd voor het museum over de enorme emigratiegolf uit Zweden naar Noord-Amerika rond het einde van de negentiende eeuw hadden we niet meer. Met pendelbussen werden we naar het stadion gereden, waar we na een snelle hap naar binnen schuifelden, samen met vooral veel IJslanders.
In de volle avondzon
We bleken ook nog eens helemaal vooraan te zitten. Het enige dat ons zicht belemmerde, was de zon die de hele avond volop in ons gezicht bleef schijnen. En ik was nog wel bang geweest dat het zou afkoelen aan het einde van de dag en had een deken uit de auto meegenomen. Gelukkig zat de zonnebrandcrème ook nog in de rugzak.
Verloren, maar voldaan
Achter ons schreeuwde een grote groep IJslanders onvermoeibaar “Heja Island!”. Daar konden we absoluut niet tegenop. Op het veld waren de verhoudingen hetzelfde: de Nederlandse voetbalvrouwen verloren. Maar wat hadden we een leuke avond! Onverwachte wendingen zorgen vaak voor de leukste vakantieherinneringen en daar hoort deze voetbalavond zeker bij.